Ένωση Ξενοδόχων Νομού Αχαϊας

Οχυρωματικό έργο, χτίστηκε απέναντι από το κάστρο του Αντιρρίου, ώστε να ελέγχεται το θαλάσσιο πέρασμα από το Ιόνιο Πέλαγος στον Κορινθιακό Κόλπο, που λεγόταν Κιουτσούκ Τσανάκ Καλέ, δηλαδή Μικρά Δαρδανέλλια. Το 1499 έγινε η πρώτη οχύρωση του περάσματος από τον Βαγιαζήτ Β΄, μικρότερη σε έκταση με διπλό περίβολο και τάφρο. Το 1532 έγινε κατάληψη από τους Ισπανούς και τον Αντρέα Ντόρια και ανακατάληψη από τους Τούρκους. Το 1603, οι Ιππότες της Μάλτας προκαλούν σημαντικές καταστροφές. Το 1687 γίνεται κατάληψη από το Μοροζίνι. Γίνονται ριζικές επισκευές και παίρνει τη μορφή που έχει σήμερα: νέοι πύργοι-προμαχώνες, ενίσχυση επάλξεων. Την ίδια εποχή κατασκευάστηκε και το γραφικό εκκλησάκι της Ζωοδόχου πηγής, το οποίο σήμερα χρησιμοποιείται για την τέλεση μυστηρίων. Το 1715 γίνεται κατάληψη του Κάστρου από τους Τούρκους, ενώ το 1828 το κάστρο ύστερα από πολιορκία παραδίδεται από τους Τούρκους στον στρατηγό Μαιζόν. Επισκευάζεται και παραδίδεται στους Έλληνες. Το Κάστρο χρησιμοποιήθηκε σαν φυλακή για μεγάλο διάστημα. Στο Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο εγκαταστάθηκαν Γερμανοί.